ابن هیثم (Ibn al-Haytham)
ابن هیثم، ابوعلی حسن بن حسن بن هیثم بصری، مهندس بصری نزیل مصر، معروف به ابن هیثم (۴۳۰-۳۵۴) که در غرب در آثار لاتینی سده‌های میانه به آونتان یا آوناتهان و بیشتر به آلهازن (Alhazen) شناخته می‌شود، از دانشمندان سرشناس ایرانی است که در زمینه شناخت نور و قوانین شکست و بازتاب آن نقش مهمی ایفا کرده‌است. شرح اصول تاریک‌خانه و اختراع ذره‌بین از کارهای برجستهٔ این دانشمند مسلمان است. به دید

http://olumcamp.com/Math/pdf/sarfaslr.pdf

برای اطلاعات بیشتر از رشته های ریاضی

http://www.4shared.com/office/IYKXdf8a/Nemoone_soalate_riyazi_2_fasl_.html

نمونه سوالات فصل دوم

http://www.4shared.com/rar/d3VnshJK/math-step2-1390.html

سوالات المپیادی

http://www.mediafire.com/?95dh2741o8jzcoq

 سایت منابع تحققاتی مربوط به علم ریاضی را بصورت

 شکی نیست که دانشمندان به پیشرفت مستمر جامعه ی امروز کمک بسیاری کرده اند. بعضی از چیزهایی که ما امروز از آن ها بهره مند هستیم مثلاًنیرویبرق،حاصل اختراعات کسی است که زندگی خود را وقف این کار کرده است. . .بر خلاف سایر مشاغل، دانشمندان به خاطر اینکه از هر چیزی برای تحقیق و نو آوری دست می کشند مشهور هستند. درطول  تاریخ از دانشمندان بسیاری یاد شده است که به خاطر اعتقادشان مورد آزار و اذیت قرار گرفتند اما حتا این هم آنها را از قدم برداشتن به سوی پیشرفت باز نداشت. در تلاش برای تجلیل از دانشمندان سراسر دنیا، این مقاله سعی دارد برخی از بزرگترین دانشمندان  تاریخ را معرفی کند.

بردار

بیشتر کمیات فیزیکی که در فیزیک و علوم مهندسی با آنها مواجه می‌شویم، به دو صورت اسکالر (نرده‌ای) و برداری هستند. یک کمیت اسکالر تنها با بیان بزرگی و همراه با یکای خود ، اگر داشته باشد، کاملا مشخص می‌شود. به عنوان مثال جرم یک کمیت اسکالر است که با مقدار و یکایش که کیلوگرم است، کاملا مشخص می‌گردد. دسته دیگری از کمیات ، کمیات برداری هستند که علاوه بر مقدار و یکا دارای جهت نیز هستند

مسابقه Aلیمپیاد(A-Lympiad)

مقدمه

 امروزه مدل‌سازی ریاضی به عنوان ابزاری قوی در رشته‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اندرو وایلز و اثبات قضیه آخر فرما
اندر جان وایلز (Andrew John Wiles) در 11 آوریل 1953 در کمبریج انگلستان به دنیا آمد. علاقه ی او به قضیه ی فرما زمانی که او کودکی ده ساله بود شکب گرفت. او در این باره می گوید:
«من ده ساله بودم که روزی در کتابخانه ای عمومی یک کتاب ریاضی پیدا کردم. در این کتاب مطالب تاریخی بسیاری درباره ی مساله ای آمده بود. من در حالی که فقط ده سالم بود، صورت آن مساله را فهمیدم و سعی کردم آن را ثابت کنم. مساله ی جالبی بود. این مساله همان قضیه ی آخر فرما بود!»
وایلز درجه دکترای خود را از دانشگاه کمبریج دریافت نمود. استاد راهنمای وی در کمبریج جان کوتز بود. وی درباره ی وایلز گفته است:
«من از داشتن دانشجویی مثل اندرو خیلی خوشحال بوده ام. او ایده های عمیقی در تحقیقات داشت و همیشه واضح بود که ریاضیدانی خواهد شد که کارهای بزرگی انجام می دهد!»
اندرو وایلز در دهه 1980 به دانشگاه پرینستون رفت. وی پس از شروع کار روی قضیه فرما تقریبا تحقیقات دیگرش را کنار گذاشت. خود وایلز در این باره گفته است که بعد از مدتی متوجه شده که صحبت کردن با دیگران درباره ی قضیه فرما غیر ممکن است. زیرا این مطلب به موضوع شدیدا جالب توجهی برای همه تبدیل شده!
تنها کسی که از کار کردن وایلز روی قضیه آخر فرما اطلاع داشت، همسرش بود. وایلز در این باره گفته است:
«فقط همسرم می دانست که من روی قضیه فرما کار می کنم. من بعد از گذشت چند روز از ازدواجمان به او گفته بودم که قصد دارم روی این قضیه کار کنم...»
وایلز دقیقه های هفت سال اول کارش روی این قضیه را بسیار پرارزش، مورد علاقه و سخت توصیف نموده و گفته است که قطعا نمی خواهد چنین کاری را تکرار کند. وی نهایتا در سال 1994 به اثبات حالت خاصی از حدس شیمورا-تانیاما-ویل و استنتاج قضیه آخر فرما موفق شد. وایلز در این باره می گوید:
«... این مهمترین لحظه ی زندگی کاری من بود. چیزی که ممکن است هرگز دوباره تکرار نشود! ... پس از اتمام کار، حدود بیست دقیقه گیج بودم. سپس در طول روز در دانشکده قدم می زدم. وقتی به پشت میزم برگشتم، آنرا همانجا دیدم! هنوز همانجا بود !! ...»
مقاله ای که وایلز در آن قضیه آخر فرما را ثابت کرده «خمهای بیضوی و پیمانه ای و قضیه آخر فرما» نام دارد، که در سال 1995 منتشر شد. سیل تبریک ها و جوایز مختلف از سال 1995 به بعد به سوی او جاری شد، در حالی که در طول سالها تلاشش برای اثبات قضیه فرما، به خاطر ترک تحقیقات دیگر و کمرنگ شدن کارش مورد سرزنش و مواخذه قرار گرفته بود !!
شاید آرزوی بسیاری از دانشجویان جوان ریاضی مطالعه و فهمیدن اثبات قضیه ای باشد که صورتی بدین سادگی و اثباتی آنچنان پرماجرا داشته است.

ریاضیدان روس بزرگترین جایزه جهان را نمی پذیرد
"گریگوری پرل من " 40 سال سن دارد. او چند روز پیش برنده بزرگترین جایزه ریاضی جهان شد؛ اما آنرا نمی پذیرد

وی این جایزه را به خاطر کشف و حل مسئله  ترکیبات و اشکال در اسپانیا دریافت کرد که گفته می شود می تواند حلال مسائل جهانی  که صدها سال است فکر دانشمندان را به خود مشغول کرده است باشد اما او به دلایلی این مدال افتخار را نمی پذیرد.

آقای "جان بال" رئیس هیات بین المللی ریاضیات در گفتگویی اعلام کرد که وی در مورد قبول این مدال پر افتخار با آقای پرل من صحبت کرده است اما وی ظاهرا زیر بار گرفتن آن نمی رود.

گفته می شود آقای پرل من عنوان داشته است که هیچ احساس نزدیکی با این کمیته نمی کند و نمی خواهد که بعنوان یکی از اعضای تشریفاتی آن باشد.

علاوه بر این آشنایان وی نیز اعلام کردند که وی نه تنها به گرفتن این مدال رغبتی ندارد بلکه به جایزه یک میلیون دلاری که می تواند به خاطر تحقیقاتش در زمینه اشکال چند بعدی فضا دریافت کند  نیز اهمیت نمی دهد.

آقای پرل من تنها با موسسه تحقیقات ریاضی "کلی" در کمبریح همکاری می کند و شنیده ها حاکی از آن است که در صورت بردن جایزه یک میلیون دلاری تصمیم گیری در مورد  آنرا با این موسسه در میان خواهد گذاشت.

وی که تحقیقاتش را به کمک یکی از همکارانش ادامه می دهد به هیچ عنوان علاقه ای به صحبت با رسانه ها ندارد و تنها با مادرش در سن پترزبورگ زندگی می کند.